Tijdens onze cafe avond op dinsdag 27 september was er een presentatie over mindfulness door Karin Scheltens, coach, trainer, meditatie- en yogalerares, Een vervolgavond hierop is 25 oktober aanstaande. Want het was een groot succes!
Hierbij het verslag van deze avond door een van onze trouwe leden en bezoekers, Ina Terlouw, met op het eind een gedicht van Ina.
Mindfulness
Vanavond het thema Mindfulness. Ik zag er al als een berg tegenop, maar ja…. ik ga nu een paar maanden naar het ADHD café in Drunen en vind dat ik moet gaan. Mijn man spoorde me min of meer ook aan omdat het thema Mindfulness aan de orde komt.
Karin Scheltens gaat uitleg geven over dit onderwerp. Ze heeft er zelf veel baat bij gehad, ze geeft er trainingen in en nog veel meer.
Mij (Ina, 56 jaar, sinds november 2021 met vlag en wimpel geslaagd voor de ADHD test) werd gevraagd door de organisatoren, Emmy en Karin, of ik een stukje wilde schrijven over mijn ervaring van deze avond. Dit naar aanleiding van wat ik gedeeld had binnen de groep.
Ik vond dat prima en ook een eer om wat te mogen schrijven en dacht; “Ik pak mijn aantekeningen er even bij”, en zoals het een echte AD(H)Der vergaat, jawel, mijn hele schrift kwijt waarin mijn aantekeningen staan. Gelukkig had ik al het één en ander al gedeeld met Emmy en Karin. Maar zucht, ….. ik verbaas me er wel eens over hoe dingen zoek raken, je zou bijna gaan geloven in kaboutertjes. Maar daar gaat het nu niet over, dan maar uit mijn blote hoofd over die avond over Mindfulness.
Vooraf is het wel het melden waard dat ik een enorme aversie tegen Mindfulness had. (jawel had, maar rustig aan.. het komt) Ik heb 11 weken in het UMC Utrecht gelegen ten gevolge van een ongeval. Daar werd mij, om wat tot rust te komen (ik wist toen nog niet dat er ADHD in den lede zat) werd mij een bandje gegeven met Mindfulness oefeningen. Dit was in 2016. In 2013 had iemand anders ook een poging gedaan om mij te verleiden tot een ’total bodyscan’. Helaas, de cd’s die ik kreeg kunnen ook vliegen. Vreselijk vond ik het. Die zijige stemmen, van naar mijn tenen gaan, adem in adem uit. Voordat ik bij mijn tenen was, was ik al afgehaakt.
Ook mijn man heeft diverse pogingen gedaan om mij hiervoor te interesseren. Een tweetal boeken en verschillende rustgevende werkboeken. Deze zijn allen in de kast beland. Geen belangstelling kon ik er voor opbrengen. Dit even als voorgeschiedenis met mijn ervaring en aversie tegen Mindfulness.
Zo jammer dat ik mijn aantekeningen mis.
Karin stelde zich voor, een rustige vrouw met een aangename stem, althans wat ik ervan verstond. Ik ben wat slechthorend en zat niet geheel op de juiste plaats om alles goed te kunnen verstaan.
Karin legde uit hoe de avond eruit zou gaan zien.
De bedoeling van de avond was ik een kader gezet.
• Mindful zijn beginnen in het NU
• Mindful omgaan met grenzen waar liggen jouw grenzen
• Mindful stromen volg je eigen kompas/intuïtie
Voor de pauze een ademhalingsoefening en na de pauze een bodyscan. En daar gingen mijn haren, zij rezen ten berge. “Nee Ina, meedoen, anders had je niet moeten komen”; sprak ik mezelf toe.
Voor de pauze legde Karin uit waar Mindfulness vandaan kwam. Wie de grondlegger was. (heb ik even van internet gehaald, weet niet meer of dit gezegd is) Het is al eeuwen oud en komt uit het Boeddhisme. Jon Kabat-Zinn (bioloog) is in 1979 een 8 weekse Mindfulness Based Stress Reduction gaan aanbieden in een ziekenhuis aan mensen met diverse lichamelijke en psychische klachten. De ervaringen waren positief en hij heeft dit verder uitgewerkt. Maar om dit verder uit te leggen gaat te ver en dan haken jullie misschien af met lezen.
Ik was wel enigszins niet geheel met mijn gedachte erbij. Het gaat te ver om dit nu allemaal te benoemen, het moest een verslagje zijn, dat is nu al schromelijk mislukt.
Bij het horen dat het uit het Boeddhisme kwam, gingen mijn raderen draaien in mijn hoofd. Ik ben Christen, mag dat wel? Ik kon dit niemand vragen en bedacht dat Jezus ook de woestijn in ging om te mediteren. Ik heb vaak gehoord dat Mindfulness ook een vorm van mediteren is. Ik kon het niet staven of mijn conclusie juist was, dus heb ik het maar links laten liggen.
Karin legde uit dat het belangrijk is om in het hier en nu te zijn. Hoe vaak heb ik dat al niet gehoord. Niet oordelen of veroordelen. Loslaten en nog meer van die kreten. Want hoe laat je in hemelsnaam los. Ik ben een pitbulletje die dus goed kan vasthouden met een olifantengeheugen voor nare ervaringen.
De ademhalingsoefening werd aangekondigd en mijn stressniveau ging weer omhoog.
Ogen dicht, adem door je neus in en door je mond uit. Voel de adem door je lichaam gaan. Luister hoe je ademhaling klinkt. Volg de adem via je neus je longen in enz. enz.
Omdat ik het niet allemaal goed verstond keek ik Karin vaak aan. Hoezo ogen dicht. Dat zal voor haar niet altijd even gemakkelijk zijn geweest.
Wat bijzonder was om te zien (want ik keek toch) en vooral te horen, dat het helemaal stil was. Kun je je dat voorstellen? In een ADHD café helemaal stil? Karin lukt het dus.
Ik ben iemand die vaak de pen in duikt en opschrijf wat ik denk en voel. Regelmatig verwoord ik dat in een gedicht, zo ook deze keer.
In de pauze heb ik Karin uitgelegd dat ik haar moeilijk kon verstaan. Mede dat was dus de reden dat ik haar aankeek. En eerlijk gezegd ook vanwege mijn weerstand.
Pauze babbeldebabbeldebab (leuk voor mensen met dyslexie sorry)
Na de pauze gewisseld van plaats zodat ik naast Karin kwam te zitten, zodat ik haar goed kon verstaan.
Er volgde weer uitleg. De cirkel die ze tekende met bovenin de cirkel (op denkbeeldig 12 uur) stond STOPPEN- ERVAAR – ACCEPTEER – NIET OORDELEN (de volgorde weet ik niet exact meer, staat in mijn aantekeningen ;))
Wat ze voor of na de pauze uitlegde over Mindfull zijn was een heel andere uitleg als ik ooit begrepen had. Ik dacht dat het met aandacht en volledig in je hoofd mind (geest of gedachten) full (vol) Eenvoudig zoals ik de vertaling zag.
Het blijkt echter het tegenovergestelde te betekenen. Dat ga ik nu niet uitleggen, dat mogen jullie Karin vragen, ze kan het goed uitleggen.
Door de cirkel en de uitleg had ik moeite om mijn aversie tegen Mindfulness in stand te houden. Het verzet brokkelde langzaam af en ik verbaasde me erover dat die weerstand weg ging.
We gingen de bodyscan doen. En weer was het volledig stil. Tot mijn grote verbazing heb ik de bodyscan volledig uit kunnen zitten. Kon me zelfs ontspannen en verbaasd en ontgoocheld keek ik naar mezelf. Ik kon er niet bij dat het kwartje (nou, noem het maar heel veel euro’s) bij me viel wat er met Mindfulness bedoeld werd en hoe een bodyscan dus kan zijn.
Karin vroeg naar onze ervaring. Ik heb mijn gedichten (ook van na de pauze) voorgelezen. Karin schrok van de eerste, maar ik zei; “wees gerust, er volgt nog een deel”. En hierin heb ik omschreven wat er voor mij veranderd was.
Inmiddels een kleine week verder. De hele bodyscan heb ik nog niet gedaan, ook niet een klein stukje, gewoon niet. Maar de ademhalingsoefening, met als doel om uit een cirkel van negatieve gedachten te komen, diverse keren toegepast (ja ik heb nogal eens negatieve gedachten).
Het is geen kort verslagje geworden, maar wist ook niet wat ik weg moest laten. En dan nog heb ik veel niet verteld. Zoals ik het nu uitgelegd gekregen heb en ervaren heb, had ik graag eerder te horen gekregen. Maar wellicht was ik er toen nog niet aan toe.
Thuis vertelde ik mijn ervaring en mijn man was aangenaam verrast.
Ik hoop dat het jullie, lezers, ook een duwtje kan geven om Mindfulness toe te laten (als je dat nog niet gedaan hebt natuurlijk). Mijn weerstand was bergen hoog en is in 1 avond veranderd.
Een heel verhaal, en nu volgt ook nog mijn gedicht.
bedankt voor uit lezen, groet Ina
GEDICHT – MINDFULNESS
Tijdens de uitleg en voor de pauze;
Waarom word Ik er onrustig van
omdat ik er niks mee kan
Zou ook een wandeling willen maken
om zo in het hier en nu te raken
De handvatten die zijn gegeven
krijg ik niet ingepast in mijn leven
Wat ik dan wil is weg
ik weet nog niet of ik dit straks zeg
De oefening wat moeilijk te horen
ik voelde me alleen maar verloren
Past het wel bij mij?
Het maakt mij zo erg niet blij
Daarom verdwijn ik in het schrijven
om er toch een beetje bij te blijven
Tijdens de uitleg en na de pauze;
Hadden ze me dit eerder gezegd
hadden ze het maar uitgelegd
maar daar was ik niet aan toe
ik dacht; “Wil ik dit? Ik weet niet hoe“
Is dit een punt van keren
wil ik hier meer van leren?
Wat is de intentie
is het dat ik het eindelijk zie
Kan ik echt naar binnen gaan?
In mezelf, voor mezelf gaan staan?
Mezelf eerlijke vragen stellen
wat wil ik mezelf vertellen
Wil ik de pijn wel achter me laten
dat betekend; eerlijk tegen mezelf praten
Het gaat het diep
waar ik altijd aan voorbij liep
Ina Terlouw
