De juiste balans vinden met je dyslexie

Thomas heeft dyslexie. In zijn zoektocht naar zelfvertrouwen en (h)erkenning kwam hij uit bij ‘Haal meer uit je Dyslexie.’ ‘Ik ben niet alleen!’ voelde hij daar. Hij schreef er onderstaande blog over. Met deze nadrukkelijke opmerking: In alle opzichten wens ik geen aanpassingen aan de gemaakte tekst. Het is door mij geschreven en het is mijn verhaal.

Daar zit je dan, in een functie die je altijd geambieerd hebt. Alleen zonder het zelfvertrouwen waarop je gehoopt had en daardoor niet wetende of je het nu goed aan het doen bent, elke dag weer. Dan is de tijd om aan jezelf te gaan werken en de antwoorden te vinden op de vragen die je hebt. Naast die vragen reist ook de vraag bij mij op: ik zou toch niet de enige zijn met deze persoonlijke-ontwikkelings vragen?

In de zoektocht naar antwoorden begon met tocht door het aan Google te vragen, zoals dat bij onze generatie gaat. Daar kwam ik al vele artikelen tegen. Ik ging van de ene link naar de andere link en uiteindelijk kwam ik bij Dynamika terecht in Amsterdam. Ze gaven daar een informatieavond over dyslexie. Tijdens deze avond werd het boek ‘Dyslexie: stoornis of intelligentie’ besproken. Dit was echt een verademing voor mij, dat kan ik wel zeggen. Ik kon mezelf identificeren met anderen die hetzelfde ervaren en op dezelfde manier denken. Daarnaast werd het wetenschappelijk uitgelegd hoe de hersendelen van een dyslectici werken. Natuurlijk was deze avond ook bedoeld om een persoonlijk coaching traject in te stappen, maar daar had ik toen de financiën niet voor.

“Dit was echt een verademing voor mij, dat kan ik wel zeggen”

Een groep in Utrecht

Tijdens het eerste georganiseerde dyslexie evenement ‘De dag van de dyslexie’ kwam het ter spraken dat er ook een groep bij elkaar komt om samen over dyslexie te praten. Dit vond ik eerste een gekke gedachte maar omdat mijn vrouw ook naar een praatgroep was geweest , deze was voor ‘naasten van een verslaafde’, zag ik in mijn nabije omgeving dat een praatgroep zeker baat kon hebben. ‘De dag van de dyslexie’ lag erg de focus op het ondersteunen van kinderen en coaches die meer willen begrijpen over het onderwerp. Veel minder voor de volwassen met dyslexie. Maar als ik er niet naar toe was gegaan had het mij niet een adres opgeleverd van de praatgroep in Utrecht.

Ik ben niet alleen

De eerste keer bij deze praatgroep kwam ik te laat binnen. Door iets te laat thuis te zijn vertrokken en de verwarring van de locatie was ik te laat. Gelukkig vonden ze dat geen probleem en mocht ik nog aanhaken. Ze waren al gestart met een voorstel rondje waarin iedereen vertelden over wat hun gevechten zijn met dyslectisch zijn, dit was erg fijn beginnen. Tijdens deze open en fijne voorstel ronde zag ik al meteen dat ik niet alleen ben in mijn problemen met mijn dyslexie en er ook niet alleen voor staat. Die middag hebben we ervaringen uit het verleden opgeschreven en die hebben we later in de middag met elkaar besproken over hoe je hier mee om kan gaan. Aan het einde van de dag liep ik naar buiten en dacht echt: Ik ben niet alleen!

Er mee bezig zijn

Met elk onderwerp dat daar besproken werd kreeg je weer handvaten om mee te nemen in je dagelijks leven. En warempel dat deed wonderen! Natuurlijk waren er ook onderwerpen of tips die niet voor mij werkte, het blijft natuurlijk ook nog steeds mijn individuele leerpad. Maar iedere tip die je weer een beetje bij je uiteindelijke doel kan brengen, de juiste balans vinden met je dyslexie, is heel fijn meegenomen.

“Want eigenlijk iedereen die weinig zelfvertrouwen heeft, zal nooit zijn volledige potentie bereiken”

De laatste bijeenkomst was weer een mooie zaterdagmiddag, dit keer was het een onderwerp dat mijzelf erg aan spreekt; ‘Zelfvertrouwen’. Dit onderwerp heeft een grote rol en invloed in mijn leven. Kan ik het wel of ik ben niet slim genoeg omdat ik niet mee kan met de mensen. Tijdens deze bijeenkomst spraken meer mensen over het gebrek aan zelfvertrouwen en de pijn die het met zich meebrengt. Want eigenlijk iedereen die weinig zelfvertrouwen heeft, zal nooit zijn volledige potentie bereiken. Ik kwam thuis na deze bijeenkomst en mijn energie was helemaal op door alle emoties en linken die ik had gelegd over mijn eigen persoonlijke situatie.

Nu dat de bijeenkomsten gestopt zijn ben ik nog altijd opzoek naar een soort gelijk iets om met mensen over het onderwerp dyslexie te kunnen praten. Mijn bewustwording en daarbij mijn acceptatie met mijn dyslexie hebben mij in de afgelopen tijd een sterker persoon gemaakt. Met veel meer zelfvertrouwen kan ik zeggen dat ik een dyslect ben en dat ik met hulpmiddelen om me heen goed kan functioneren in onze samenleving. Zelfs kan ik zeggen dat dankzij mijn dyslexie ik kwaliteiten heb waardoor ik op andere gebieden meer waard ben, dan iemand die geen dyslexie heeft. Dit maakt mij een stuk sterker.

Mijn achtergrond

Ik ben de jongste in een gezin van 6 personen met 4 kinderen. In een mooie en veilige omgeving opgegroeid en altijd steun gehad van mijn ouders en de mensen om me heen. Mijn pad in het onderwijs is niet standaard, maar wel een route die door veel dyslecten wordt bewandeld. Ik ben van speciaal basisonderwijs, naar een tussen jaar op speciale school, naar een middelbare school voor een timmermansopleiding, naar een MBO opleiding ondernemerschap, waarna ik een HBO opleiding small business and Retail management heb behaald en uiteindelijk een specialisatie in marketing voor Marketing Manager gedaan waarbij ik mijn NIMA-B diploma heb behaald. Mijn leerweg was met vallen en opstaan maar toch laat het zien dat het niet aan mijn IQ en kunde lag.

Ik wens iedereen de acceptatie, bewustzijn en het vinden van de juiste balans in zowel met dyslexie, als in het leven. Wie weet komen we elkaar tegen, tot dan!

Thomas Andriessen

Mocht je willen reageren, dan kun je me benaderen via Facebook of LinkedIn.