Teken deze petitie en lees het verhaal van vso docente Suzanne

Suzanne en school: dat was geen match. Hieronder vertelt ze hoe ze uiteindelijk op haar plek kwam én ontdekte dat ze ADHD had. Ze werkt nu met veel plezier als docent in het vso. Om leerlingen zoals zijzelf een toekomst te geven. Maar ze ziet collega’s wegvallen vanwege de beroerde arbeidsvoorwaarden, vergeleken met het reguliere vo.

Petitie ‘Van vso naar gvo’

Daar MOET wat aan gebeuren, vindt Suzanne en met haar alle vso docenten. Daarom is er de petitie ‘Van vso naar gvo’. Wij brengen die graag onder de aandacht want we kunnen het er alleen maar mee eens zijn.

Wil je de feiten? Lees die op deze pagina van de website ‘Van vso naar gvo’.

Maar lees vooral ook het verhaal van Suzanne. En herken jezelf erin. Of je kind.

Het verhaal van Suzanne, vso-docente met ADHD

Als ik dan terugkijk op mijn loopbaan, snap ik beter dat ik vastliep.

Ze noemden mij een ZMOK-leerling. In het eerste jaar op het reguliere middelbare onderwijs vond ik het té leuk om te klieren. Ik was een brugpieper en voelde de noodzaak om mij te bewijzen. De lessen verveelden mij en de leraren hadden allemaal een andere aanpak. De overgang van het basisonderwijs naar het reguliere onderwijs was groot, ik had veel meer verantwoordelijkheid en vrijheid. Omdat ik graag klierde gleed ik af van mavo/havo naar mavo. Ik kon mijzelf niet motiveren om mij in te zetten voor school, mijn huiswerk bij te houden en mij voor te bereiden op de toetsen. Alleen voor Engels en Frans stond ik een voldoende. Aan het einde van het schooljaar, was het advies: ‘Je kunt niet blijven zitten in de brugklas, misschien past vbo (toenmalig beroepsonderwijs) beter bij jou’.

Ik bloeide op
Gelukkig waren mijn ouders het daar niet mee eens en meldden zij mij aan voor voortgezet speciaal onderwijs (vso). Hier werd ik aangenomen en mocht ik instromen in het tweede leerjaar. De school bood mavo aan in kleinere klassen, met veel meer controle. Hier bloeide ik op. Het was een huiswerkvrije school en iedere week kreeg ik een briefje mee over mijn gedrag, inzet en cijfers. Dit briefje moest ik laten ondertekenen thuis. Door deze controle zette ik mij iets beter in. Ik moest de derde toch nog een keer overdoen, maar uiteindelijk haalde ik zonder herexamens mijn diploma.

Weer weggestuurd
Ik stroomde uit naar mbo-niveau 4, Sport en Bewegen. Goh, dat was toch een leuke opleiding, met vooral allemaal sportieve mensen. De opleiding was een bewuste keuze. Er was weinig theorie en vooral veel praktijk. Helaas kon ik mij wederom niet motiveren voor de theorie en was er ook geen controle op. Ik viel wederom uit. Té veel vrijheid en té weinig controle. Wanneer ik het niet eens was, ging ik in opstand. Ik zocht de grenzen op, vond het prachtig om mensen op de kast te jagen en ook hier werd ik aan het einde van het jaar weggestuurd en werd er gezegd: ‘Misschien past de opleiding toch niet zo bij jou’.

Eventjes kapster maar dan…
Ik besloot maar te gaan werken. Er was genoeg tijd om later alsnog een studie te volgen. Mijn prioriteit was nu geld verdienen. Ik begon met werken bij een grote kappers-keten. Zij hadden een korte praktijkopleiding en ik verdiende meteen geld. Binnen vijf maanden haalde ik mijn certificaat, na negen maanden was ik zelfstandig kapper. Na ongeveer een jaar als zelfstandig kapper verveelde dit me. Het was een automatisch programma geworden met veelal dezelfde kapsels. Er waren wel soms interessante klanten. Vooral een paar mensen die in de jeugdzorg werkten. De verhalen die zij deelden raakten mij.

Fijne stageplek
Na een zoektocht meldde Ik mij opnieuw aan op het mbo. Deze keer schreef ik mij in voor de opleiding SPW-jeugdzorg niveau 4. Het was een pilot opleiding, een driejarig traject met vooral veel stage in de praktijk. Via mijn tante had ik al vrij snel een stageplek, met hele toffe begeleiders. Zij hadden de passie om te werken met jongeren die uitvielen binnen de maatschappij, die zij vervolgens klaarstoomden om zelfredzaam te worden. Ik was daar op de juiste plek. Zij motiveerden mij om mijn best te doen voor deze opleiding.

Onzinnig contract over mijn gedrag
Op school ging het wel minder. Ik zette mij nog steeds af tegen de autoriteit, was het veelal oneens en liet dit duidelijk merken. Ik moest bij de directie komen voor een laatste kans. Zij vroegen mij een contract te tekenen, anders hield het voor mij op. In dat contract stond dat ik niet met mijn non-verbale houding mocht laten zien dat ik het ergens niet mee eens was. Ik vroeg me af hoe dit mogelijk zou zijn en was het er wederom niet mee eens. Omdat ik een ster was in het tegendeel bewijzen aan autoriteiten, ging ik opzoek naar mijn rechten, uitzoeken of dit wel rechtsgeldig was. Je raadt het al, dit was het niet. Omdat de werkgever van mijn stage mij al een baan aangeboden had en ik nog maar één jaar opleiding te gaan had én ik wel voldoendes haalde voor de theorie, besloot ik nog even vol te houden. De werkgever van mijn stage kampte met een tekort aan personeel; dit was mijn motivatie! In juni van dat jaar haalde ik mijn diploma en heb ik een tijd in een kamertrainingscentrum gewerkt.

Ik heb dus ADHD
Nu, vele jaren later en nog steeds werkzaam met de doelgroep die niet past binnen de ‘standaard eisen’ van onze maatschappij, studeer ik aan het hbo. Ik volg een opleiding tot leerkracht maatschappijleer. Na het eerste jaar ontdekte ik dat ik niet in staat was om de lesstof bij te houden. Dankzij een brief van mijn werkgever en het zorgmanagementteam, kreeg ik nog een kans. Ik liet mij onderzoeken op ADHD, want ik herkende veel gedrag van de leerlingen in mijn eigen loopbaan. Dit werd, zoals te verwachtten was, vastgesteld. Ik begon met medicatie en merkte dat ik beter in staat was om te plannen, mijn taken af te maken en prioriteiten die ik stelde vol te houden. De chaoot in mij was verleden tijd.

Droombaan als vso docent gevonden
Als ik dan terugkijk op mijn loopbaan, snap ik beter dat ik vastliep. Sinds 2012 werk ik in het voortgezet speciaal onderwijs. Hier ben ik in staat om mij in te leven in de leerling. Ik heb mijn droombaan gevonden en werk met de mooiste doelgroep:  cluster 4 leerlingen, die ik begrijp en die mij begrijpen. Hier kan ik mezelf zijn en de leerlingen voorbereiden op de ‘grote boze wereld’.

Vso valt onder CAO basisonderwijs. Why?!
Waar ik echter tegenaan loop is dat ik collega’s zie vertrekken en we te maken hebben met leerkrachtentekort. De financiële en arbeidsvoorwaardelijke prikkel zorgt ervoor dat velen de overstap maken naar het reguliere voortgezet onderwijs (vo). Het verschil is echt té groot en de waardering zo oneerlijk. Dit komt doordat het vso valt onder de wetgeving en cao van het basisonderwijs. Zo maken wij vso leerkrachten 200 extra lesgebonden uren ten opzichte van reguliere vo docenten. Omdat de eisen aan leerkrachten in het vso gelijk zijn aan het basisonderwijs, geven de docenten hier vaker alle theoretische vakken. En is dus het alternatief, werken in het reguliere onderwijs, naast de beloning, ook qua overige werkdruk zeer aantrekkelijk.

Tijd voor erkenning van het vso als gespecialiseerd vo
In het begin van dit jaar zijn wij gelukkig, dankzij de vakbond, samengebracht als vso docenten. Wij zijn het zat om de erkenning niet te krijgen, terwijl wij de leerlingen voorbereiden op exact hetzelfde diploma als dat in het reguliere vo, waarbij we ook nog de juiste ondersteuning bieden in de schoolloopbaan. Daarnaast vinden wij dat de regering zich moet schamen over het stigma dat er hangt over het vso. Dat wij vooral een dagbesteding zijn en leerlingen niks kunnen behalen. En dat leerlingen passend onderwijs krijgen waar het kan en speciaal waar het ‘moet’. Zo is er op mijn school tijdens de lockdown geen enkele leerling uit het vizier geraakt in tegenstelling tot het regulier onderwijs. De doelgroepen zijn heel divers en ieder cluster heeft zo zijn specialisatie. Deze leerlingen hebben het recht op vakinhoudelijk dezelfde kansen als de leerling in het regulier onderwijs. Nu is het namelijk zo dat een docent van het basisonderwijs les mag geven aan de examenklassen in het vso. En ja echt waar, dit mag ook op de havo en het vwo. Hierdoor krijgen leerlingen in het vso niet dezelfde kansen tot ontwikkeling en is het schrijnend hoe weinig er hogere niveaus worden aangeboden binnen het speciaal onderwijs. Dit is voornamelijk vmbo.

Dit betekent dat alle leerlingen die nu op het speciaal onderwijs zitten, net als ik, aanlopen tegen onrecht en hierdoor niet de mogelijkheid krijgen om zich op het juiste niveau te ontwikkelen of te worden uitgedaagd.

Juist om deze redenen zijn wij gestart met een petitie, manifest en website, die wij willen aanbieden aan de Tweede Kamer. Zodat het leerrecht wordt bewaakt en onze leerlingen het recht krijgen op goed onderwijs. Waarbij de kwaliteit vakinhoudelijk wordt bewaakt en er meer leraren kunnen worden aangetrokken naar het gespecialiseerd voortgezet onderwijs.

Teken de petitie

Ben jij het daar helemaal mee eens? Teken dan de petitie via vanvsonaargvo.petities.nl, bezoek de website via gvo.nu en volg ons op social media @vanvsonaargvo voor meer informatie over ons manifest en de mensen achter dit initiatief!

Dank alvast! Suzanne Mekern, lid van Impuls & Woortblind